zaterdag 8 november 2014

6 maanden thuisblijfmoeder

Gisteravond was ik in de supermarkt en kwam daar een oud-collega van mij tegen waar ik even een praatje mee heb gemaakt.

Het bleek dat hij in de WW zat momenteel. Haast trots vertelde hij dat hij nu toch écht wel weer serieus aan het solliciteren moest, want zijn  WW was bijna afgelopen. Kortom: afgelopen tijd had hij er met zijn pet naar gegooid en lekker een uitkering opgestreken, maar nu die uitkering bijna klaar was moest hij wel weer aan de bak.

Dit deed me eigenlijk terugdenken aan mijn eigen situatie toen ik nog WW had en twijfelde om thuisblijfmoeder te worden. Wat heb ik me daar toen ontzettend schuldig over gevoeld, dat ik WW ontving terwijl ik twijfelde of ik wel wilde gaan werken. Het voelde als misbruik, terwijl ik er gewoon recht op had en ook serieus solliciteerde. Als ik ergens was aangenomen was ik ook aan de slag gegaan, maar aangezien dat niet zo was hebben we de sprong in het diepe gewaagd toen de WW afliep.

Inmiddels is mijn uitkering inmiddels alweer 6 maanden gestopt en we redden het tot nu toe prima. En ik heb nu veel meer rust, omdat ik niet meer hoef te solliciteren en ook aan niemand meer verantwoording hoef af te leggen over hoe ik mijn dagen indeel.

Die situatie met die collega zorgde er wel voor dat ik me afvroeg of ik er toendertijd niet veel te zwaar aan heb getild.... Maar ik steek gewoon heel anders in elkaar dan die collega; ik zou me eerlijk gezegd best schamen als ik misbruik zou maken van een uitkering en dat zeker niet zo van de daken afschreeuwen.

6 opmerkingen:

  1. Ook ik tilde heel zwaar aan mijn WW. Ik voelde me een klaploper. Nu doe ik 10 uur vrijwilligerswerk op een woonboerderij voor dementerenden. Daar willen ze me graag hebben, ze ze zijn reuze blij met me. Betaald willen ze me niet hebben, maar onbetaald mag ik wel "alles"doen. Voelt ook niet fijn.
    Yasr

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zit ook thuis zonder werk, en het is gezien mijn situatie maar de vraag of ik wat kan vinden ooit - vanwege mijn gezondheid moet ik nogal wat 'eisen' stellen aan werk, terwijl ik niet de opleiding/ervaring heb om dat te kunnen doen. Ik krijg geen uitkering omdat man gewoon werkt, maar ik voel me er niet minder schuldig over, na anderhalf jaar nog steeds niet. Zo even trots vertellen dat ik nu eens een keer ga solliciteren zou niet echt mijn ding zijn nee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zie niet in waarom je je moet schamen voor een situatie waar je niks aan kon doen (baan verliezen) en waar je je best voor doet om er weer uit te komen. WW is een volksverzekering waar je zelf aan mee hebt betaald toen je werkte. En wie weet bedoelde je ex-collega het ook wel niet zo joh. Eerst zoek je toch naar passend werk, maar zodra die einddatum in zicht komt word je toch minder kritisch. Wie weet deed hij er wel luchtig over omdat hij zich schaamde dat hij nog steeds niets heeft gevonden. Keer op keer worden afgewezen doet soms ook rare dingen met een mens.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vorig jaar ook een paar maanden in de Ww gezeten, vond het echt niet fijn. Werd er ook regelmatig door anderen op aan gesproken of ik al werk had. Gelukkig nu dan als gastouder, kan ik toch thuis zijn maar wel enigszins inkomen. Alleen geen pensioenopbouw.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Sorry ik wil je beslist niet beledigen maar ik begrijp jouw schrijven niet goed. Volgens kijkt het UWV er best wel streng op toe of er 4 keer per maand wordt gesolliciteerd. Dus je vroegere collega heeft echt wel moeten solliciteren. Volgens jouw schrijven heb je zelf ook de volledige tijd waarop je recht had ww ontvangen. Als je je dan de beslissing neemt om thuismoeder te zijn, wat je goed recht is ben zelf ook thuis gebleven voor de kinderen, waarom heb je dan niet uit eigen beweging de ww stopgezet. Ik vind het een beetje kort door de bocht om je collega er raar op aan te kijken terwijl je het zelf ook hebt gedaan. Nogmaal ik wil je echt niet beledigen of kwetsen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij hebben tijdens de WW verschillende scenario''s doorgerekend en kwamen er niet uit of we het nou wel of niet zonder mijn salaris zouden redden. Dus bleef ik solliciteren, ondanks dat ik het liefst thuis wilde blijven.

      Toen de WW werd stopgezet hebben we besloten om dit dan maar als een kans te zien om erachter te komen of het lukte.

      Als ik wel een baan had gehad, had ik die ook niet zomaar van het ene op het andere moment opgezegd :)

      Verwijderen

Alleen aardige, opbouwende, positieve reacties zullen worden geplaatst. Over niet geplaatste reacties wordt niet gecorrespondeerd ;)