Ik schrijf eigenlijk nooit over geloofszaken, maar vandaag maak ik een keertje een uitzondering...
Vandaag ga ik voor het eerst sinds na de bevalling van Tobias weer naar de kerk. Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn....
Misschien vragen jullie je af waarom ik zo lang niet ben geweest en nu opeens wél weer ga. Nou, da's best een lang verhaal ;)
Het begon eigenlijk toen Sander en ik besloten te gaan trouwen. Sander is niet gelovig, maar moedigde mij wel altijd aan om naar de kerk te gaan en heeft me nooit iets in de weg gelegd om te geloven. Sterker nog: als ik even een poosje wat minder bezig was met het geloof, was hij degene die vroeg of ik niet moest bidden, naar de kerk etc.
Toch vond een vriendin het nodig om mij een heel veroordelende brief te schrijven, dat ik een ongelijk span vormde, dat we nooit écht gelukkig met elkaar zouden worden en dat God ons huwelijk niet zou zegenen. Dit heeft me heel veel pijn gedaan en daardoor ben ik een hele poos niet naar de kerk gegaan en wilde niks meer met het geloof te maken hebben.
Toen ik zwanger was kreeg ik toch weer de behoefte om naar de kerk te gaan en heb ik ons meningsverschil bijgelegd. Sindsdien zijn we wel weer vriendinnen, maar het is nooit meer zo close geworden als het was. En ondertussen was de gemeente waar ik kwam ook heel erg verandert. Er was een nieuwe voorganger (zo noemen ze de dominee in onze kerk) en de helft van de gemeente was uit elkaar gevallen, dus het voelde niet echt meer als de familie zoals dat vroeger voor mij voelde.
Sinds na de bevalling ben ik dus nooit meer teruggegaan naar die gemeente. Ik geloof nog wel in God, maar het is meer iets dat op de achtergrond speelt. Ik doe er niks meer voor om te groeien, te veranderen en een relatie op te bouwen met God.
Sinds een paar weken gaat het ook niet zo lekker met mij / ons. We maken veel ruzie, ik zit niet lekker in mijn vel, etc. Een paar dagen geleden was de maat vol en heb ik echt in wanhoop naar God geschreeuwd dat dit zo niet langer ging. Ik was veel gelukkiger toen ik nog écht geloofde. Ook Sander kan dat be-amen. Ik ben veel geduldiger, rustiger, vriendelijker etc. als ik af en toe de tijd neem om mijn hart uit te storten bij God en nieuwe brandstof uit de Bijbel haal... Dus ja, in die wanhoop ben ik weer teruggekeerd en ga er alles aan doen om dichtbij God te blijven.
Maargoed, dan alsnog: ik ga dus niet terug naar mijn oude gemeente.... En toen kwam het "toevallige": gisteren staat opeens mijn vriendin op de stoep. Ze gaan hier bij ons om de hoek een nieuwe gemeente beginnen! Twee keer vallen en ik ben er ;) Dus vandaag ga ik eens een kijkje nemen... :)
Volg je hart.
BeantwoordenVerwijderenWat knap dat je het hebt kunnen bijleggen met die vriendin. Hopelijk heb je een positieve ervaring vandaag!
BeantwoordenVerwijderen(H)eerlijk verhaal en God laat nooit een bidder in de kou staan!
BeantwoordenVerwijderenNou toeval bestaat niet. Ik hoop dat je je balans zo weer kan vinden en bovenal dat het een fijne gemeente is.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat het een prettige dienst was en dat je er gaat vinden wat je nodig hebt.
BeantwoordenVerwijderenik geloof zelf niet maar vind het prachtig als je er steun en kracht uithaalt! (ipv de veroordeling zoals je vriendin ooit gedaan heeft.. lijkt me enorm moeilijk.. ) dus ik hoop dat je vindt wat je zoekt en nodig hebt! en wat een geluk, een nieuwe gemeente zo dichtbij! super!
BeantwoordenVerwijderenGaaf!! Ik zou ook niet zonder mijn geloof/mijn Vader in de hemel kunnen!
BeantwoordenVerwijderenIk las net het verhaal op je blog. Heel bijzonder wat je hebt meegemaakt op die camping... Hoe gaat het nu met je??
VerwijderenMet vallen en opstaan, stapje voor stapje iets beter....
VerwijderenIk hoop dat je je innerlijke rust terugvindt. Met of zonder kerk.
BeantwoordenVerwijderenHet mag ook met dagelijkse wandeling, ademoefeningen, tijd voor jezelf, op tijd naar bed...of gewoon allemaal :-)
Groet,Greet
Dank je! Ik heb de afgelopen maanden al vrij veel geprobeerd ;)
VerwijderenIk hoop dat je je bij die nieuwe gemeente thuis gaat voelen, dat zou zo fijn zijn!
BeantwoordenVerwijderenEn als ik het zo lees staat Sander volledig achter jou en je geloof. Dat heeft/had mijn man ook (tegenwoordig gaat hij regelmatig mee :-D) en dat is volgens mij veel belangrijker dan of hij zegt te geloven of niet.
Veel succes vandaag, geniet ervan!
Ik hoop dat de nieuwe gemeente we de thuis wordt, zoals je dat ooit bij de oude gemeente voelde.
BeantwoordenVerwijderenEn, hoe was het?
BeantwoordenVerwijderenHet was heel apart. Ik kwam daar en het bleek dus dat eigenlijk alle mensen waarbij ik een klik had in mijn oude gemeente daar ook waren. Daarnaast ook een oude kennis van me die ik al jaren niet had gezien. Het was echt heel bijzonder en voelde eigenlijk wel als terug thuiskomen...
VerwijderenFijn zeg!
VerwijderenGaaf zeg om te lezen. Bijzonder dat ze daar ook waren.
VerwijderenFijn dat het je goed heeft gedaan lees ik hierboven. Ik vind het ook altijd fijn.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook ervaring met 'gelovigen'en ik heb nog nooit zoveel bekrompen, veroordelenden, angstige, autistische mensen ontmoet die in bepaalde kerken rondlopen. Voor mij is het beter om mij daar verre van te houden en te geloven op mijn manier. Na wat je beschrijft zou ik dat voor jou ook wensen vooral omdat jouw man niet gelooft.
BeantwoordenVerwijderenIk geloof niet in God, Allah of Jahwe. Ik geloof wel in iets. Ik heb ook geen behoefte om naar de kerk te gaan. (Ben van huis uit Katholiek)
BeantwoordenVerwijderenMaar als JIJ je prettig voelt in deze "Nieuwe Kerk" dan moet je vooral blijven gaan. Je gevoel inzake geloof is namelijk ook erg belangrijk.
Wat die onzin betreft: "Twee geloven op één kussen, daar ligt de duivel tussen", moet je snel naast je neerleggen. Een GOED huwelijk is veel meer dan alleen het geloof. Als ik het goed begrijp krijg je steun van Sander inzake het naar de kerk gaan en geloven. Dat is vele malen belangrijker, dan hetzelfde geloof aanhangen. Steun van elkaar krijgen in die zaken die jij wel belangrijk vind en je partner niet zo. Daar draait het in een goede relatie, deels, om.
Sterkte met je zoektocht naar de juiste kerk voor jou.
Bedankt :)
VerwijderenIk ben het helemaal met je eens dat een goed huwelijk veel meer is dan alleen samen het geloof delen... Al mis(te) ik het soms wel, maar op andere gebieden zitten we wel weer heel erg op 1 lijn, dus tsja... Je kan niet alles hebben ;)
Wat een nare opmerking van je vriendin toen der tijd. Knap dat je het heb kunnen bijleggen. Wat je schrijft over hoe het was, voelt al goed lijkt me. Neem de tijd en doe niets tegen je zin en volg je hart.
BeantwoordenVerwijderenAls ongelovige vraag ik me vaak af wat jullie nu bedoelen dat bv lezen in de bijbel je voor kracht geeft. Of je na een dienst gesterkt voelt om door te gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk weet erg weinig van hoe en wat van geloven en vraag me ook af hoe dominee, pastoor oid (vergeef me als ik een omschrijving gebruik die wel getrouwd mag zijn) je kan adviseren over een huwelijksprobleem zonder dat hij zelf er ervaring in heeft.
Hoi Lot,
VerwijderenGoede vraag! Helaas kan ik je op dat getrouwde aspect geen antwoord geven, omdat bij onze gemeente de voorganger "gewoon" getrouwd is.
Qua gesterkt voelen door het Bijbel lezen / een dienst bijwonen: vaak wordt er juist wat gezegd / gelezen dat je dan weer kan toepassen in je eigen leven. Gisteren ging het er bijvoorbeeld over dat je het oude achter je moet laten en juist naar voren moet kijken. Daar had ik heel veel aan. :)
Super dat je gegaan bent! Bidden, geloven in God, het geeft houvast.
BeantwoordenVerwijderenDat merk ik hier ook. Als ik een poosje niet ga dan gaat het met mij ook weer minder goed. Mijn man gelooft ook niet maar gelukkig steunt hij me wél net als Sander bij jou doet! Hou het vast, het is zo belangrijk.
Heel moeilijke jaren achter de rug. Een partner ( man) die van de ene dag op de andere bij zijn vriend in trok.
BeantwoordenVerwijderenVan sommige vrienden niets gehoord of zelfs één die het allemaal heel geweldig vond voor hem.
Juist de kerkelijke mensen ( daar kwam ik later achter) waren de mensen die naar me omkeken. Dit niet door op de voorgrond te gaan staan voor een 'smakelijk verhaal' maar in de kleine dingen te laten weten dat ik niet alleen stond.
Denk dat dit het juiste doel van het leven is. Omzien naar elkaar.
Ik ben protestants opgevoed, maar doe er al jaren niets meer mee. Toch vind ik de bijbel inspirerend, zoals je vijand de andere wang toekeren. De splinter in iemands anders zijn oog en de balk in je eigen. De verhalen zijn voor mij metaforisch denk ik. De laatste jaren lees ik alles van Paolo Coelho.
BeantwoordenVerwijderen