Vanmorgen rond 9 uur viel Tobias enorm hard op zijn hoofd. Het was echt héél hard. Ik schrok me dood! Direct heel dikke tranen en hard huilen, maar toch was ik er niet gerust op en heb ik Tobias in zijn wagen gezet en ben direct naar de huisarts gerend. Gelukkig had die wel even tijd voor me en was Tobias inmiddels ook weer een beetje rustig geworden. Hij zat honderduit te kletsen tegen de dokter. Uiteindelijk hoefde er verder geen actie te worden ondernomen, behalve dat we een wekadvies kregen: elke 3 uur wakker maken.
De rest van de ochtend ging het eigenlijk prima, maar toen ik hem 's middags in bed deed zat het me toch niet lekker. Hij reageerde niet op de deurbel, wat hij normaal wél doet. Hij werd zelfs niet wakker toen ik zijn kamer in kwam lopen en ook toen ik zijn naam riep deed hij alleen even lodderig zijn oogjes open en meer niet. Dus wéér de dokter gebeld. Waar hij dus wéér gewoon zichzelf was.... Maar de dokter vond het toch wel een goed idee om er even een specialist naar te laten kijken.
Zodoende zaten we vanmiddag dus op de eerste hulp. Het ging gelukkig alweer een stuk beter met Tobias. De specialist vond ook geen reden om hem op te nemen en zei dat het na zo'n val opzich niet raar is als hij moeilijker wakker wordt. Zo lang hij niet overgeeft, wegvalt of nergens meer op reageert is het natuurlijk wel oppassen, maar geen acute reden tot zorg!
Tobias was ondertussen weer vanalles aan het vertellen en doeidoei naar de zusters aan het roepen. De conclusie van de dokter? Tobias is in elk geval niet op zijn achterhoofd gevallen!! :)
Wat een schrik. Sterkte en beterschap voor Tobias.
BeantwoordenVerwijderenDat is inderdaad schrikken. Gelukkig valt het ene beetje mee en spreekt ons moederhart uit bezorgdheid naar de kleine. Want we willen niet dat deze pijn heeft.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat Tobias wel hoofdpijn zal hebben en dat ie bij de dokter iedere keer weer goed wakker was omdat het nieuw en spannend was.
Mijn jongste is toen hij 2 was uit de hoogslaper van de oudste gevallen. Ook toen flink brullen en een zware hersenschudding. Opname vonden ze toen ook niet nodig ook al liep hij als een dronkenmannetje door de kamer. Ook met hem is het gelukkig weer goed gekomen na een paar dagen.
Verwen Tobias maar lekker en houdt hem vannacht maar een beetje extra in de gaten. Kinderen vergeten gelukkig snel of moet ik zeggen dat ze zich makkelijker laten afleiden.
Een ongelukje zit in een klein hoekje en is niet altijd te voorkomen. Daar zijn het kinderen voor die op ontdekkingstocht zijn.
Sterkte voor alletwee.
Dat is wel even schrikken, zeg! Succes met je kereltje!
BeantwoordenVerwijderenMijn zoontje was pas geleden van ongeveer anderhalve meter hoog uit het klimrek gevallen. Hij was net als jou zoontje een beetje suf, reageerde niet goed. Ook klaagde hij over hoofdpijn en buikpijn/misselijk.
BeantwoordenVerwijderenWe zijn niet met hem naar de huisarts geweest, maar we hebben hem die nacht wel een paar keer wakker gemaakt.
De volgende ochtend ging het gelukkig al een stuk beter.
Maar inderdaad, je schrikt je als moeder kapot als zoiets gebeurd.
bah schrikken he :( ook al vaak meegemaakt.. vooral bij mn vorige opvangkids, omdat ik toen bij hen thuis werkte, en zij plavuizen hadden.. enorme bulten hadden ze daar soms van :( 1x zelfs dat ze om half 4 dacht dat t 12 u was, omdat ze vroeg of we nou een boterham gingen eten... best eng.. maar achteraf merk ik dat ik van al die dingen, ook alles waarmee ik naar de huisarts geweest ben etc, daar leer ik heel veel van.. :) merk dat ik alles wel onthou van wat we met de kids mee maken :) en er op die manier heel veel van leer zegmaar me minder snel zorgen maak omdat je meer kennis hebt. maar ik volg bij alles mn gevoel! dus vind dat je super gehandeld hebt!! als je gevoel zegt dat t niet goed is, altijd langs de huisarts! en fijn dat het meevalt!!
BeantwoordenVerwijderenHet is wat met vallen vandaag.
BeantwoordenVerwijderenZoontje viel van de stoel meteen een dikke bloedlip :-(
Ik herinner me nog dat, toen mijn jongste zusje een jaar of drie oud was, ze heel graag op mijn vader klimde tot op zijn schouders. Op een keer, kon hij haar niet meer houden en viel ze van zijn schouder naar beneden recht op haar hoofdje. Ze lag op de grond, reageerde totaal niet meer en was als ene slap vodje toen we haar oppakten. Mijn vader wilde niet met mijn zusje naar de dokter gaan en mijn moeder en ik hebben de ganse nacht ongerust bij haar bedje gezeten. Ons ma zei dat we haar moesten laten slapen en vooral niet wakker maken.... Wist ik toen maar dat het net belangrijk was om haar regelmatig wakker te maken of wakker te houden en te controleren of ze nog goed reageerde. In elk geval waren wij heel blij toen ze na een aantal uren zeer diep slapen, terug wakker werd alsof er niets gebeurd was. Ze had wel een ferme buil op haar hoofdje maar verder geen letsels. In elk geval heeft ze er niets aan overgehouden behalve de schrik maar sinds die val heeft ze mijn vader nooit meer als klimrek gebruikt.....liesbet
BeantwoordenVerwijderenAi, dat is niet zo mooi!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heeft ie vannacht goed geslapen (en jullie ook) en komt het weer helemaal goed met hem.
Sterkte ermee!
Brr, altijd bangelijk wanneer je aan de buitenkant niks ziet maar weet dat er vanbinnen vanalles fout kan gaan. Gelukkig dat die dokters er zijn om een moederhart wat tot rust te brengen. Ik heb ook vaak gebeld voor raad, beter aan een specialist vragen dan te gissen.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat hij snel weer de oude is.
Oh, da's wel schrikken! Toen mijn dochter anderhalf was is ze eens op de salontafel geklommen en er af gevallen. Ze huilde erg, maar enkele minuten later was ze bewusteloos. Heel erg in paniek ben ik toen direct naar de spoed gereden. Daar moest ze direct onder de scanner en 24 uur in het ziekenhuis blijven ter observatie. Gelukkig was er niets aan de hand, maar als ik er aan terug denk krijg ik nog steeds koude rillingen...
BeantwoordenVerwijderenGelukkig is alles goed met jullie zoontje.
Oh wat rot! Ik kan me de schrik ontzettend voorstellen! Hoe is het gebeurt?
BeantwoordenVerwijderenIk heb nu zelf (volgens eigen diagnose; ben er niet voor naar de dokter geweest) een lichte hersenschudding. Ik was met Sebas aan het stoeien op bed en hij stootte keihard met de zijkant van zijn hoofd tegen mijn slaap aan. KEDOING. Het licht ging bij mij even uit, de sterretjes kwamen al snel en terwijl hij nietsvermoedend lachend door bleef gaan, ontstond bij mij de hoofdpijn en de misselijkheid. Dat duurde de rest van de dag. Nu sinds 2 dagen op sommige momenten hoofdpijn en een flinke buil op mijn hoofd. Dat hoofd van hem is net van beton, zo hard. Ik snap er niks van hoe het kan dat hij het niet gevoeld heeft en mijn hoofd zo'n pijn doet.
Anyways, beterschap en sterkte met de kleine schat. Ik hoop dat hij nergens last van heeft. Doe er maar een lekkere dikke kus op van mij!
Oei, wat zal je geschrokken zijn!
BeantwoordenVerwijderenMijn eerste reactie bij het begin van je verhaal was: 'gelukkig, hij begon gelijk te brullen'. Want, hoe zielig het huilen ook klinkt, een kind dat valt en stil blijft liggen, zoals bij het zusje van Liesbet, is veel en veel enger; als een kind huilt na het vallen is hij tenminste meteen helder genoeg om dat te doen. =)