Vandaag gaat mijn zus met zwangerschapsverlof. Waar we de vorige keer niet konden wachten tot ie was geboren denk ik nu: blijf maar lekker tot 42 weken in mama's buik zitten. Niet omdat ik hem niet wil ontmoeten, maar omdat we hopen dat de maatregelen tegen die tijd een beetje zijn versoepeld.
Op dit moment is het zo dat, om de verloskundige en kraamzorg te beschermen, er de eerste week maar 1 vaste persoon op kraamvisite mag komen. Dit moet dan gedurende de hele week dezelfde persoon zijn. Andere mensen mogen de baby dan nog niet komen bewonderen, of alleen van achter het raam. Echt een verdrietige situatie voor alle vrouwen die op dit moment een kindje krijgen of verwachten. Ik gun mijn zus een heel andere kraamtijd dan hoe het nu loopt.
Het is natuurlijk niet gezegd dat de situatie over 6 tot 8 weken opeens anders is, maar we hopen stiekem wel op een versoepeling op dit gebied. De ontwikkelingen van de komende weken zullen daarin leidend zijn, denk ik.
Dat het nog maar lang moge duren!
BeantwoordenVerwijderenMijn kleinkind is vandaag een week oud. Wij mochten als de kraamhulp weg was, wel met 2 personen komen en dat twee keer een half uur per avond....ze had een hele fijne kraamtijd.
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd met de geboorte van uw kleinkind. :D Fijn dat de kraamtijd zo'n fijne ervaring was. Volgens mij is de ene kraamzorg-organisatie ook wat strenger dan de andere hierin...
VerwijderenIk snap je verlangen, en denk tegelijkertijd dat die voor iedereen weer anders zal zijn. Er zullen wellicht ook kraamvrouwen zijn die het juist fijn vinden als er weinig bezoek komt zodat ze rustig kunnen bijkomen.
BeantwoordenVerwijderenJa, wellicht. Mijn ervaring is toch wel dat je op een gegeven moment toch ook wel graag je kindje wilt laten zien aan anderen, maar wellicht hebben anderen dat niet.
VerwijderenHet is een lastige situatie, maar 1 waarvan ik bang beng dat hij nog wel even gaat duren.
BeantwoordenVerwijderenIk moet er niet aan denken dat ik bijna 7 jaar geleden mijn nichtje niet had mogen zien, maar wij hebben ook echt een hele sterke uitzonderlijke band met elkaar.
Snap wel dat je denkt, blijf nu maar zo lang mogelijk in mama's buik. Zolang dat maar verantwoord is natuurlijk :-)
Vind het een lastige situatie.
Zo mag ik mijn vader al sinds begin maart niet zien.
Hij woont ivm dementie in een verzorgingshuis.
Bellen of videobellen is niet te doen helaas, hij krijgt daar een achteruit gang van, uiteraard hebben we het wel een aantal keer geprobeerd.
Gelukkig mag mijn moeder hem morgen voor het eerst opzoeken, helaas niet woensdag, de dag dat hij 70 wordt.
En hard hopen dat mijn zus en ik dan vanaf 15 juli mogen. Helaas is de kans heel erg groot dat hij niet meer weet wie ik ben, hij had al voor de Corona prikkelen een langere tijd enorm veel moeite met mij (hij denkt vaak dat mijn nichtje mij is)
Ik probeer me dan ook voor te bereiden dat hij mij niet meer zal (her)kennen, hoe verdrietig ook, zijn gezondheid is het belangrijkste in dit geval.
Ik duim hard dat je neefje nog even in mama's buik blijft zitten, en dat je tzt wel echt langs mag om hem van dichterbij te bewonderen!