Het geloof in Sinterklaas - deel 2

 Een paar dagen geleden schreef ik al dat dit het laatste jaar met Sinterklaas is voor ons. Maar even leek het erop dat we Tobias het toch al eerder gingen vertellen....

Afgelopen donderdag vroeg hij voor de zoveelste keer: mama, bestaat Sinterklaas? Tot nu toe hebben we elke keer gevraagd wat hij zelf denkt, en dan zegt ie: ik denk dat hij wel bestaat. En dat zei hij nu ook weer, maar daar achteraan zei hij: maar als het niet zo is, dan moet je het wél zeggen, hoor!! Dus ja, hij wilde duidelijk heel graag de waarheid weten.....

Eigenlijk had ik het aan de hand van het boek Sinterklaas voor grote kinderen willen vertellen, ergens in de zomer. Dat leek me een fijner moment dan ín de Sinterklaasperiode. Maarja, als Tobias het dan zo duidelijk aangeeft... Dan ga ik daar ook gewoon in mee. Dus ik legde hem uit dat Sinterklaas een soort spel is en dat de grote mensen daarin meedoen om het leuk te houden voor de kinderen, maar dat Sinterklaas als persoon niet bestaat. Nadat het even bezonken was (hij moest er een beetje van huilen, omdat hij dacht dat we nu geen Sinterklaas meer zouden vieren!) vroeg hij opeens: mama, waarom heb je dan een chocoladeletter S gekocht in plaats van de T? Ik legde uit dat ze in de winkel waar ik was geen pure letter T hadden... Waarop hij zei: huh, maar JIJ koopt die toch niet? Dat doet Sinterklaas!! 😂

Sinds dit gesprekje is Tobias weer helemaal terug in zijn geloof in de Sint. Hij vraagt er opeens ook niet meer naar, terwijl hij van tevoren dagelijks liet merken dat hij zijn vraagtekens erbij had. Voor ons is het wel een tikkeltje verwarrend, hij doet net alsof het gesprek niet heeft plaatsgevonden. Maar ergens vind ik het ook wel enorm grappig.