Oeps, toen waren er opeens weer bijna 3 weken verstreken en heb ik al die tijd niet geschreven. Ik zal toch weer even een teken van leven geven. 😉
Het laatste wat ik had geschreven was over dat ik een weekendje weg was geweest met mijn ouders. Het was superleuk, maar ook erg druk. Hierdoor was ik even een beetje in een dip geschoten. Ik weet inmiddels dat dit "gewoon" overprikkeling is en dat het wel weer goedkomt, maar toch is het wel heel vervelend als het gebeurt. Het betekent namelijk ook dat andere dingen dan weer minder goed gaan, bijvoorbeeld het huishouden ligt dan ook een beetje op zijn kont.
De weken daarna zaten ook nog vol met allerlei afspraken: vrienden die kwamen pizzaretten, Pasen vieren met familie, op visite bij mijn jarige schoonzus, Koningsdag vieren, meivakantie.... Het voelde allemaal heel erg veel en druk. De overprikkeling bleef dus maar doorgaan - deels ook door mijn eigen negatieve gedachtes die ik dan moeilijk uit kan zetten. Dit is mijn eigen schuld; ik zeg nooit nee en afzeggen komt ook niet voor (al fantaseer ik er altijd heel uitgebreid over 😹)
Maargoed, ik kwam hierdoor wel tot het besef dat ik dit niet meer wil op deze manier. Ik moet gewoon meer lucht in mijn agenda inplannen. Het is niet goed voor mij om elk weekend al volgepland te hebben, dat geeft me een heel benauwd en opgesloten gevoel. Daarom heb ik nu besloten dat ik ga proberen om elk weekend na een druk weekend dicht te gooien: "tijd voor mijn gezin" staat er dan. En of die tijd dan inhoudt dat we gaan chillen of dat we iets leuks gaan doen, dat zien we dan op de dag zelf wel.
Verder komt vanaf volgende week ook een autisme-coach langs. Ik moet nog 1 test voor mijn diagnose, maar gelukkig is dit gedeelte wel al in gang gezet. Ik hoop dat die mij ook meer inzicht gaat geven in de dingen waardoor ik vastloop.
Nou, dan zijn jullie weer een beetje op de hoogte in elk geval, en ik hoop dat het me nu weer wat beter gaat lukken om te schrijven, nu ik weer uit de heftigste overprikkeling ben gekomen 💖
Sja, zo werkt het in mijn leven wel, een activiteit plannen en dan gelijk voorrusttijd en narusttijd inplannen. Dat maakt autisme vaak ook zo onzichtbaar, die voor en na tijd zie ik niemand en dus snapt niemand hoeveel energie me iets kost.
BeantwoordenVerwijderenAargh, het is niet fijn inderdaad als je zo 'geleefd' wordt. Ik vind dat heel herkenbaar. Ik word daar ook niet beter van. Dan is rust onontbeerlijk.
BeantwoordenVerwijderenJeetje, dat is ook niet niks. Ik ben erg benieuwd wat jij nu zelf voor symptomen ziet wb autisme en wat voor gedrag dit bij jou uitlokt.. Als je daar ooit eens over wilt schrijven?
BeantwoordenVerwijderenJe doet het ‘allemaal’ toch maar mooi! Knap hoor!
Gr Miek