Heimwee op kamp

Vorig weekend ging Tobias voor een lang weekend op kamp met de Scouting. Na één nacht werden we al gebeld of we hem op wilden halen, want hij had heimwee. Hij had het overdag wel erg naar zijn zin, maar de nacht ging dusdanig slecht dat hij niet nog een nachtje wilde blijven. Dus zijn we hem weer gaan ophalen. 

Nu kreeg hij gister een uitnodiging van een van zijn beste vriendjes om op een slaapfeestje te komen. Ik had eigenlijk wel verwacht dat Tobias dat wel zou willen, maar hij gaf gelijk aan: ik wil graag meedoen, maar ik slaap toch liever thuis. Dus nu blijft hij tot half 11 op het feestje en daarna halen we hem op. Zo kan hij wel meedoen, maar hoeft daar niet te slapen. 

Of het echt heimwee is, weet ik niet. Hij heeft er geen last van als we op vakantie zijn, dan slaapt hij eigenlijk altijd wel goed. Dus het ligt niet aan een andere omgeving. Zelf geeft hij aan dat hij niet goed slaapt als er andere kinderen bij zijn, en dat hij daar last van heeft en zelfs een beetje wanhopig voelt, omdat hij weet dat hij niet goed tegen slaapgebrek kan. 

Dat wordt straks nog wat met het groep 8 kamp, denk ik dan. Ik heb zomaar het vermoeden dat hij daar ook erg tegenop gaat kijken en eigenlijk niet mee zal willen. Toch vind ik het heel knap dat hij het wel elke keer probeert. We halen hem dan ook met alle liefde op als het niet gaat. 

Hebben jullie kids last van heimwee of draaien ze hun hand niet om voor een kamp? En hoe vond je het zelf om op kamp te gaan? Ik heb zelf eigenlijk alleen maar leuke ervaringen met kampen, al kwam er rond dag 4 altijd wel een moment dat ik even naar huis wilde, maar daar ging de leiding dan altijd wel goed mee om waardoor ik het toch volhield tot het einde.