Ik had me voorgenomen om elke 2 dagen te gaan bloggen. Toch merk ik dat het me nu even niet is gelukt. Ik heb namelijk een sociale hangover; extreme vermoeidheid die ik ervaar als ik teveel sociale dingen heb gedaan.
Ik doe mijn best om een sociale hangover te voorkomen. Zo zet ik bijvoorbeeld kruizen in mijn agenda om de dag na een drukke verjaardag even bij te komen. Vaak lukt het me dan wel om in die dag weer voldoende bij te komen om de rest van de week weer prima te functioneren. Maar deze week is dat dus niet gelukt.
Hoe komt dat dan? Dinsdag had ik meegelopen met de avondvierdaagse. Dit is erg veel prikkels. zoals gillende kinderen, de hele tijd mensen om me heen etc. De volgende dag had ik afgesproken met een vriendin en 's middags had ik mijn ouders op de koffie gevraagd. 's Avonds liep ik ook weer mee met de avondvierdaagse.
Die avond merkte ik eigenlijk pas hoeveel ik over mijn grenzen heen was gegaan: ik werd opeens enorm kribbig tegen Sander. Dit komt puur doordat ik teveel achter elkaar heb gedaan zonder mezelf de ruimte te geven om de prikkels ook weer even te verwerken. Er ontstaat dan eigenlijk een soort opstopping in mijn hoofd, die alleen maar weggaat door veel rust te nemen.
Sindsdien verkeer ik dus in deze 'staat': extreem vermoeid, alles is teveel en ik moet nu echt flink uitrusten om weer bij te komen. Het voelt dan op zulke momenten vaak alsof ik er niet meer doorheen kom, tot ik er doorheen bén. Dan kan ik me vaak ook al niet meer voorstellen dat ik me zo slecht voelde. Hierdoor heb ik ook lange tijd gedacht dat het door mijn hormonale schommelingen kwam - ik kon er geen andere verklaring voor verzinnen destijds.
Deze kant van het leven met ASS laat ik eigenlijk liever niet zien, maar het is er wel regelmatig. Met mijn coach probeer ik uit te zoeken hoeveel genoeg is en hoeveel teveel of juist te weinig is. Het is een dunne scheidslijn die ik regelmatig overga, maar ik heb er wel vertrouwen in dat ik hier steeds beter mee om ga leren gaan.
Eerlijk gezegd vind ik dit een beetje onzin. Ik denk dat je er veel te veel mee bezig bent en jezelf gewoon vermoeidheid aanpraat
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen autisme, maar ik kan echt wel over de grens gaan met teveel afspraken / sociale dingen / teveel mensen zien.... Dan moet ik me echt even afsluiten om mijn werk weer aan te kunnen! Of dat dan echt vermoeidheid is? Vind ik niet zo heel belangrijk, feit is dat alles dan echt even meer dan genoeg is geweest!
VerwijderenBedankt mrs H t B. Ik had het eigenlijk niet beter kunnen zeggen. Zo ervaar ik het ook
VerwijderenJe grenzen bewaken is heel moeilijk. Ik moet het vanwege reuma. En als je echt goed wil bewaken moet je vaak dingen die leuk zijn achterwege laten.
BeantwoordenVerwijderenMaar de nasleep is altijd heftig.
In jouw geval was het wel erg veel.
Dus nasleep ook langer.
Pas goed op jezelf ! Sterkte en wijsheid !
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen last van ASS maar vind het ook belangrijk om mijn eigen grenzen te bewaken. In mijn werkagenda blokkeer ik dagelijks aan het eind van de dag 'bureautijd' en probeer ik de hele woensdag afspraakvrij te houden door deze ook te blokkeren met bureautijd. Ik kan dan rustig al mijn administratie doen en de dag goed afronden. Ik start ook een half uur voor de rest van het team, ook om even de dag voor te bereiden. Privé plan ik nooit meer dan een activiteit in een weekend. Vroeger kon ik veel meer doen maar nu merk ik dat ik dat niet prettig vind, wil ook tijd voor mezelf en om uit te rusten. Goed dat je het onderzoekt, en al doende kom je erachter wat werkt voor jou.
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat je dat zo ontdekt hebt waar je grenzen liggen. Ik vind het nog heel erg zoeken hoe ik het aanpak. Ik ben wel beter geworden dan zeg 2 jaar geleden maar het blijft gepuzzel. ik wil geen nee zeggen en ik vind ook veel gewoon heel leuk
VerwijderenHeb je vanavond nog meegelopen? Nico zag ze vanaf balkon over bruggetje lopen. Wens je een rustig weekend. Groetjes Lidy
BeantwoordenVerwijderenJa, de laatste avond heb ik nog wel meegelopen. Vandaag dan weer even een rustdagje :)
VerwijderenIk snap precies wat je bedoelt. Door mijn eigen, weliswaar lichamelijke aandoening, kan ik ook slecht externe prikkels verwerken. Dat is geen onzin of overdrijving of wat dan ook. Een ieder die het niet geloofd mag watij betreft een week ruilen met mij. Want oh wat mis ik de dagen dat ik nog alles aankon.
BeantwoordenVerwijderenDaan, blijft dicht bij jezelf. Jij leert jezelf en je grenzen steeds beter kennen. En heus, je gaat er ook in de toekomst nog regelmatig overheen. Dat is onze natuur. Maar wees lief voor jezelf als het zover komt.
Lekker bijtanken nu🍀
Ik heb wel ASS, en herken het enorm. Met ASS kan je veel minder sociale dingen aan én die vermoeidheid/sociale hangover is echt veel groter dan bij een niet-autist. Jammer dus dat de eerste reactie zegt dat het onzin is en je zo jezelf vermoeidheid aanpraat.
BeantwoordenVerwijderenJuist uitleggen wat deze vermoeidheid is, is belangrijk om mensen te laten weten dat ASS echt je leven enorm beïnvloed en dat je als je iets afzegt of korter naar een feestje gaat niet doet om anderen te plagen maar je een hele avond gewoon niet volhoudt.
Ja, dat is het precies!
VerwijderenGelukkig heb ik niet mensen in mijn omgeving die zo denken, dus dat scheelt :)
Ik heb geen ASS maar heb ook vaak dat mijn hoofd vol zit en dat moet ik even alleen zijn. Ik vang veel meer prikkels op dan anderen. Zo pauzeer ik op het werk tussen de middag t liefst alleen, even wandelen buiten en mijn hoofd leeg maken. Er zijn collega's waarbij blijkbaar het hoofd vanzelf leegraakt. Zo zijn we allemaal verschillend en moeten we onze grenzen bewaken.
BeantwoordenVerwijderen