Binnenkort gaat Tobias op schoolreisje naar de Efteling. Ik zal eerlijk bekennen: ik vind het best wel spannend, want ze mogen voor het eerst in groepjes zonder begeleiding van een volwassene door een heel groot pretpark heen. Ik vind dat best wel een flinke stap voor 10- en 11 jarigen.
Spannend en leuk
Ondanks dat ik het spannend vind, vind ik het ook heel erg leuk voor hem. Die gevoelens kunnen prima naast elkaar en tegelijkertijd bestaan. Het is dus zeker niet zo dat ik het hem zou willen verbieden of dat ik bij de juf zou gaan klagen dat ik het niet verantwoord vind, puur omdat ik het spannend vind. Ik heb ook volledig vertrouwen in school dat zij weten wanneer de kinderen uit Tobias' klas eraan toe zijn. En toch vind ik het óók spannend.
Pretpark-fans
Natuurlijk zijn wij zelf grote fans van pretparken en kent Tobias de Efteling heel goed, want hij is er regelmatig geweest met ons. Hij weet hier ook prima de weg te vinden, dat is al een groot pluspunt. Dit helpt me wel om te relativeren: zelfs al zou Tobias zijn groepje kwijtraken, dan alsnog weet hij prima zelf de weg terug te vinden naar het centrale punt dat ze hebben afgesproken. Hij loopt niet in 7 sloten tegelijk en is ook geen kind dat rotzooi gaat lopen trappen of ruzie zoekt met anderen.
Wat vindt Tobias er zelf van?
Hij is zelf heel erg blij dat ze vrijheid krijgen om hun eigen groepjes te maken en zelf te bepalen waar ze heen gaan. "Dan hoef ik niet te wachten als kinderen in achtbanen gaan waar ik niet in wil, maar kan ik gewoon naar een andere attractie gaan" zegt hij. En dat is natuurlijk het belangrijkste: hij heeft er zelf het volle vertrouwen in dat hij dit kan, en dus heb ik dat vertrouwen zeker ook!
Op welke leeftijd vinden jullie het verantwoord om kinderen in groepjes in een pretpark los te laten zonder ouders erbij?
Verschilt per kind. De ene kun je zelfs met 30 niet met goed fatsoen alleen laten gaan, de ander is met 7 jaar al prima te vertrouwen.
BeantwoordenVerwijderenHeb vertrouwen. En goed dat je jouw gevoel niet voor zijn groei en plezier laat gaan. Je weet dat hij zelf aangeeft als hij iets niet fijn vind, zoals met slapen op kamp. Dus het gaat goed komen. Misschien als vergelijk, ik laat mijn 10 jarige ook alleen in Disneyland rondlopen. Hij vind het leuk om zelf op ontdekkingstocht te gaan,
BeantwoordenVerwijderenals wij in een attractie gaan waar hij geen zin in heeft. En hij redt zich prima in het Engels, dus laat ik hem lekker genieten.
Bij ons gaat groep 7 in groepjes met begeleiding, niet zo zeer vanwege onze kinderen, maar juist om het gedoe met de wat oudere kinderen uit de brugklassen etc. Want dan is 10-11 nog heel jong om tegen 14-15 op te boksen.
BeantwoordenVerwijderenDaarbij vind ik het ook een verantwoordelijkheid van school om de veiligheid te kunnen garanderen.
Wij hebben wel vechtpartijtjes en verwondingen meegemaakt.
Ook was de paniek groot toen een aantal kinderen vast kwamen te zitten in de Baron. Dat moeten ze dan ook maar zelf oplossen.
Als gezin 1 kind los laten lopen is toch heel anders dan iemand anders kind los laten lopen.
Er zijn altijd ook kinderen die nog nooit in een pretpark zijn geweest, die het eigenlijk heel eng vinden maar daar ten opzichte van hun klasgenootjes niet voor uit durven komen en dan toch de periode er na gepest worden.
Dus nee, ik zou hier als ouder niet echt blij mee zijn.
Het is heel verschillend per kind, denk ik. De één loopt in zeven sloten tegelijk en de ander is heel verantwoordelijk en overziet het goed.
BeantwoordenVerwijderenSpannend is het sowieso, want je hebt gewoon niet alles in de hand. Zeker niet het gedrag van andere mensen.
Wel fijn dat hij het park zo goed kent.
Ik denk overigens dat iedere ouder dit dubbele gevoel goed kent. Je gunt ze alles, maar je bent toch ook altijd wat bevreesd. Niets geks :)
Vorig jaar mocht groep zes alleen in Toverland in groepjes op schoolreis. Dit jaar zaten mijn jongens in groep zes en mochten ze in groepjes met begeleiding naar een kleiner pretpark. Precies afgestemd op de behoeften van de kinderen in de klas. Deze klas heeft wat meer uitdaging dus mag er ook meer begeleiding zijn. Toch konden mijn vriendin en ik onze groepjes wat meer vrijheid geven, omdat ze onze regels goed volgden.
BeantwoordenVerwijderenIn beginsel moet je kunnen vertrouwen op de mogelijkheden die jouw kind heeft. Kan hij goed communiceren als er een probleem ontstaat? Is hij verstandig genoeg om ergens niet aan mee te doen als het tegen zijn normen en waarden gaat? Weet hij een volwassen begeleider te vinden als het nodig is?
Daar kun jij op antwoorden en als alles ja is weet je dat hij het aan kan.
Sterkte met loslaten, dat is voor een moeder niet makkelijk.
Ik denk dat het een mooie leeftijd is om ze die vrijheid en verantwoordelijkheid te geven. Ze moeten het toch leren. Mijn jongste was 12 dat hij naar het VWO ging en meteen de eerste schoolweek gingen ze een week naar Engeland. Ook daar gingen ze in groepjes alleen op stap. Ik vond dat reuze spannend want nieuwe school, ik kon de docenten niet. Hij zat in een klas met geen enkele bekende van zijn oude school. Inmiddels is hij net 18 geworden en zit hij op dit moment met een groep vrienden van 17/18 jaar in Portugal. Voor het eerst zonder docent/ouder. Ook dat is weer een "dingetje" voor mij. Het hoort bij het loslaten. Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Je gunt het ze van harte maar het geeft toch een beetje een knoop in je maag gevoel. Je omschrijft het heel goed dat die 2 gevoelens prima naast elkaar kunnen. En net zoals jij projecteer ik ook mijn eigen "angsten" niet op mijn kind. Dat houdt hem alleen maar tegen in zijn ontwikkeling. Ze leren hier enorm veel van en is weer een stapje verder naar hun zelfstandige leven. Bovendien groeien ze ook van trots dat ze het vertrouwen van hun ouders krijgen om dit te mogen doen. Zelfs als ze 18 zijn.
BeantwoordenVerwijderenInge