Grenzen aangeven: ik vind het (nog) lastig

 Een paar weken geleden schreef ik de blogpost sociale hangover, over dat ik mijn grenzen was overgegaan en hierdoor veel last had gekregen van vermoeidheid. Een aantal meelezers gaven aan hoe belangrijk het is om je eigen grenzen te bewaken, en daar ben ik het helemaal mee eens. Toch vind ik het best lastig om mijn grenzen te bewaken, ondanks dat ik al een assertiviteitscursus heb gevolgd blijft dit toch moeizaam gaan. In deze blogpost wil ik daar wat meer op ingaan. 

Anderen of jezelf begrenzen 

Als eerste zie ik grenzen niet alleen als iets wat je bij andere mensen aangeeft. Ik moet ook regelmatig mijzelf begrenzen en ga regelmatig zélf over mijn grenzen heen - veel vaker dan dat andere mensen dat doen eigenlijk. In mijn omgeving is iedereen heel welwillend en begripvol als ik mijn grenzen (of beter gezegd: wensen) aangeef, maar toch vind ik het heel erg lastig. 

Wat gaat wel goed?

Voordat ik begin over wat ik lastig vind wil ik wel even de kanttekening maken dat ik wel enorm ben gegroeid op het gebied van grenzen aangeven. Vroeger vond ik het bijvoorbeeld al lastig om een telefoongesprek te beëindigen of om te laten weten dat het eten bij een restaurant me niet beviel. Op dat gebied heb ik heel veel gehad aan de assertiviteitstraining, dus ik ben hier zeker wel in gegroeid. En toch heb ik ook nog een hoop te leren... 

Wat vind ik moeilijk aan grenzen aangeven?

Grenzen aangeven gaat bij mij op vier plekken mis:

1. Om je grenzen te bewaken moet je ze herkennen
2. Je moet ook accepteren dat je een bepaalde grens hebt
3. Je moet kunnen inschatten hoe erg het is om een grens aan te geven
4. Je moet je grens ook daadwerkelijk aan kunnen geven 

Grenzen herkennen

Soms herken ik pas heel laat dat ik over mijn eigen grenzen aan het gaan ben. Het ene moment heb ik het nog super naar mijn zin, het volgende moment klap ik opeens dicht en gaat het niet meer. Inmiddels heb ik wel een beetje geleerd om vroegere signalen te herkennen, maar zeker als ik iets leuks aan het doen ben is het soms nog heel lastig om die signalen waar te nemen en / of niet te negeren.

Accepteren van je eigen grenzen

Soms vind ik het ook heel lastig om mijn grenzen te accepteren. Ik zie andere mensen veel meer doen en vind dan dat ik dat zelf ook moet doen. Een stemmetje in mij zegt dan toch vaak dat ik me aanstel, dat ik het 'gewoon' moet doen. 

Ik heb bijvoorbeeld regelmatig een kruis op dagen in mijn agenda staan. Die kruizen plan ik in voor of na drukke dagen, om mijn rust te pakken. Maar ik vind het dan heel erg lastig om die dagen ook vrij te houden, omdat ik mezelf dan vaak 'een zeurkous' vind of vind dat ik lieg als ik zeg dat ik die dag al iets heb. 

Inschatten hoe erg het is om een grens aan te geven

Ik vind het ook heel erg lastig in te schatten wanneer het ok is om een grens aan te geven bij een ander. Bijvoorbeeld afspraken afzeggen omdat het toch teveel wordt vind ik heel erg lastig. Ik heb bijvoorbeeld met mijn coach afgesproken dat ik maximaal 1 afspraak per weekend doe, maar dat is soms flink puzzelen. Zo had ik bijvoorbeeld met een vriendin afgesproken op 6 juli en bleek mijn moeder haar verjaardag op 7 juli te vieren. Eigenlijk is dat teveel voor mij, maar ik vind het dan heel lastig om aan die vriendin te vragen of we onze afspraak kunnen verzetten. Uiteindelijk bleek dat zij zelf ook niet op 6 juli kon, dus eind goed al goed, maar eigenlijk wil ik zelf ook beter worden in afspraken verzetten als dat nodig is. 

De grens daadwerkelijk aangeven

Als het me dan is gelukt om te bepalen dat ik een grens moet aangeven, dan is het ook nog eens lastig hoe je dat doet. Ik kan hier echt veel te lang over nadenken voor ik het doe, waardoor het veel meer energie kost dan de bedoeling is. Ik kan zo'n gesprek urenlang door mijn hoofd laten gaan, waarbij ik dan elke keer opnieuw begin en als het ware oefen met de verschillende reacties die iemand kan geven. Pas als ik het idee heb dat ik elke mogelijkheid heb doorgenomen ga ik het gesprek aan, wat vervolgens meestal totaal niet zo heftig gaat als dat ik had bedacht. 

Grenzen in de toekomst

Ik verwacht dat ik langzaamaan wel steeds beter ga worden in mezelf begrenzen. En naarmate ik vaker ook mijn grenzen aan anderen laat zien, zal dit ook gemakkelijker gaan worden verwacht ik. 

Hoe gaan jullie daarmee om? Vinden jullie het ook lastig of gaat het een beetje vanzelf?

Een 8 voor de boekendoos!

 Anderhalve maand geleden vroeg ik om boekentips voor de boekendoos - dit is een boekbespreking aan de hand van een doos met voorwerpen erin. Gister had Tobias dan eindelijk zijn bespreking over het boek Juffrouw Pots dat was aangeraden door vaste meelezer en reageerder Kopka. 

In de doos stopten we:

• Een zonnebloempit
• Een horloge
• Een blauw schrift
• Een sleutel
• Een scheetkussen

Eerlijk gezegd had ik het niet verwacht, maar Tobias kreeg een 8 voor zijn boekendoos! Her was dus een erg goede keuze om voor dit boek te gaan. 😁 De reden waarom ik het niet verwachtte was omdat zijn boekendoos vorig jaar in mijn ogen beter was, en toen kreeg hij een 6. Maargoed, je hoort mij niet klagen. We hebben er zat (denk)tijd ingestoken!

Tobias zit nu in groep 7, dus volgend jaar is waarschijnlijk het laatste jaar boekendoos maken - ik zal het eerlijk gezegd niet gaan missen 😅 Wat missen jullie niet van de basischool?

Kikker-kwaak terreur

Elke zomer, wanneer de temperaturen stijgen en het 's avonds langer licht is, merk ik dat ik slechter slaap. Wij wonen fijn met uitzicht op het groen en een slootje. Maar er is één ding waar ik maar niet aan kan wennen: het gekwaak van de kikkers in de lente / zomer. Vooral op warme of benauwde nachten, wanneer we met het raam open slapen om wat verkoeling binnen te laten, is het alsof die kleine groene beestjes een concert geven speciaal voor ons slaapkamerraam.

Het begint vaak met een enkele kikker, maar voor je het weet, lijkt het alsof de hele sloot zich heeft verzameld voor een nachtelijk concert. Ze kwaken met een volume dat verbazingwekkend luid kan zijn. Soms lijkt het alsof ze zich vlak naast ons raam hebben verzameld. En het lijkt ook net alsof ze het erom doen: ze beginnen altijd met kwaken op het moment dat ik nét wil gaan slapen. Dit zal vast toeval zijn, maar ik vind het erg opvallend!

Ondanks mijn pogingen om het te negeren, is het onmogelijk om de kikkers helemaal buiten te sluiten. Slapen met oordopjes helpt een beetje, maar het geluid komt er toch nog doorheen. Elke keer als ik denk dat ik eindelijk in slaap val, begint er weer een kikker enthousiast te kwaken en ben ik weer klaarwakker. De frisse lucht van de open ramen is heerlijk, maar het gekwaak maakt het een stuk minder prettig. 

Er is maar één oplossing: slapen met het raam dicht. Niet echt prettig in de zomer, vind ik. Het is dan kiezen tussen twee kwaden: wakker liggen van het gekwaak óf wakker liggen van de benauwdheid. Meestal kies ik er dan maar voor om tot een uur of 1 het raam open te houden, in de hoop dat ik toch in slaap val. Lukt dat niet, dan is vaak rond 1 uur de kamer wel genoeg afgekoeld om verder te slapen met het raam dicht. 

Hebben jullie wel eens last van kikkergekwaak? Of vind je het juist wel een gezellig geluid? 

Bridgerton: is Francesca autistisch?

Op 13 juni kwam het tweede deel van seizoen 3 van Bridgerton op Netflix. Ik keek het direct dezelfde dag uit (iets met overprikkeld op de bank liggen en dus maar het beste ervan maken!). Het viel mij op dat een van de karakters uit de serie veel autistische kenmerken vertoonde en ben eens even gaan zoeken of ik de enige was die dit opviel, of dat het bewust was gedaan.

Autistische kenmerken bij Francesca

Dit waren de kenmerken die ik erg opvallend vond:

• De manier waarop zij op zoek gaat naar een partner is heel methodisch en komt niet heel spontaan over
• Weinig behoefte aan sociale interacties - in de serie geeft ze meerdere keren aan dat ze houdt van stilte en rust. Ze raakt ook overweldigd in grote menigtes.
• Weinig oogcontact - dit kan natuurlijk ook een stukje verlegenheid zijn, maar het is ook een kenmerk van autisme dat veel mensen hier moeite mee hebben
• Obsessief bezig met muziek maken - veel autisten hebben een 'obsessie' ook wel fiep op pre-occupatie genoemd, een onderwerp waar ze helemaal in op kunnen gaan, en voor Francesca is dat piano spelen. Hier besteed ze veel tijd aan en is ze ook mee bezig op momenten dat ze geen piano speelt. Ze geeft ook aan dat ze het liefst de hele dag piano zou willen spelen. 
• Als ze een cadeau krijgt bedankt ze niet, maar gaat het gelijk gebruiken (dit is voor mij een heel herkenbare uit mijn jeugd 😅)

Herkenbaar

Hoe dan ook, of dit bewust is gedaan of niet: nadat ik een beetje rond heb gezocht op internet valt op dat veel autistische Bridgerton fans zich goed herkennen in Francesca. En of ze nu wel of niet autistisch is: het is al erg leuk om die herkenning in een karakter te vinden, want er is nog weinig vrouwelijke representatie op het gebied van autisme. Ik heb nu ook het boek over Francesca uit de bieb geleend, ik ben erg benieuwd of hierin ook autistische kenmerken te vinden zijn of dat dit alleen op TV zo lijkt. 

Hebben jullie deze serie ook gekeken en zo ja: hoe zien jullie dit?

Tobias' schoolreisje

 Vandaag was het eindelijk zo ver: het schoolreisje waar Tobias al zo lang naar had uitgekeken! Vanochtend om 8:50 vertrokken de kinderen met de bus naar de Efteling en om 17:45 waren ze weer veilig teruggekeerd.

Tobias heeft het superleuk gehad! Het was wel erg druk in het park, dus heeft hij een aantal attracties met te lange wachttijden overgeslagen. Hij is wel 3 keer in Max en Moritz geweest, dit is zijn lievelingsattractie in de Efteling. Daarnaast ging hij ook in Symbolica en is hij zelfs in de pagode gegaan, ondanks dat hij niet zo van hoogtes houdt. 

Tobias had ook wat geld meegekregen om een souvenirtje van te kopen, ik was erg benieuwd wat hij met zijn geld zou gaan doen. Uiteindelijk kocht hij een 'edelsteen' bij de Symbolica. Ook kocht hij een Eygenheimer, dat is een soort chips op een stokje. En als laatste gaf hij zijn laatste euro aan een vriendje die net te weinig geld had voor een souvenir.

Al met al was het een erg geslaagde dag voor Tobias. Het enige kleine nadeel was dat hij zoveel had gesnoept dat hij nu een beetje misselijk is. Hopelijk knapt hij daar snel weer van op!

Afvallen update 13

 Resultaat

De eerste week was ik 200 gram afgevallen. Niet veel, maar zoals een vriendin van me zei: zelfs als je elke week maar 100 gram afvalt, ben je na een jaar 5,2 kilo lichter dan je nu bent, en dat is ook al een hele prestatie. Dit gaf me weer motivatie om toch door te gaan. 

De tweede week was ik 1,1 kilo kwijt! 

In totaal ben ik nu 11,5 kilo kwijt. 

Eten

Ondanks dat het bijna zomer is aten we de eerste dagen na mijn vorige update nog uit het kookboek Heerlijke winter, wat ook best bij het huidige weer paste.  De week daarna aten we vanwege de avondvierdaagse wat makkelijke maaltijden waarvan ik een weekmenu postte.

Hartige taart met brie en broccoli

Kip kerrie met ananas (sorry Lot ;) )

Bewegen

Ik probeer me goed aan mijn eigen tips voor meer stappen te houden en dit werkt erg goed. Ik heb bijna elke dag de 6.000 stappen gehaald en veel dagen zelfs nog (flink) erboven. Ik maakte bijvoorbeeld een wandeling tijdens mijn lunch op het werk door het park bij de Euromast toen ik even tijd had tussen het surveilleren door. Ik heb daar in het park ook lekker mijn lunch opgegeten, dat was een lekker ontspannen pauze op die manier. 

Natuurlijk helpt het qua stappen zetten ook wel mee dat we mee hebben gelopen met de avondvierdaagse. Hierdoor liep ik ook een aantal dagen 5 kilometer. Een grote uitschieter naar beneden was de maandag van de avondvierdaagse. Die dag had ik ivm die avondvierdaagse overdag weinig gelopen en toen 's avonds werd het afgezegd vanwege het weer. De donderdag van de avondvierdaagse heb ik ook niet meegelopen vanwege vermoeidheid. Ook die dag liep ik minder dan mijn voorgenomen 6.000 stappen. 

Ik waardeer het nu wel extra dat het zo goed gaat met lopen en dat mijn hielspoor echt wekelijks verbeterd. Misschien hoef ik die binnenkort niet eens meer te benoemen, omdat de last zo minimaal begint te worden dat ik dat niet echt meer nodig vind. Dat ik inmiddels 10 kilo minder met mij meedraag zal hier vast ook aan bijdragen 

Naast het wandelen probeer ik ook de Ringfit weer op te pakken. 

Stress

Iets dat mij de afgelopen weken wat stress heeft gegeven is mijn oproepwerk. Het is momenteel een erg drukke periode qua surveilleren, maar het was ook erg druk privé en ik merkte ook dat de voorgaande weken wat te druk waren geweest. Ik voelde me beide kanten schuldig op: enerzijds dat ik niet zoveel kon werken, en aan de andere kant ook dat ik door mijn werk soms niet zo gezellig was en veel tijd voor mezelf nodig had. Dit gaf best veel stress. Het was voor mijn gevoel constant schipperen en puzzelen om maar zo min mogelijk mensen teleur te hoeven stellen. Ik liep mezelf daar een beetje in voorbij. 

Ook de avondvierdaagse was vrij pittig. Dit is erg veel prikkels en ik merkte na twee dagen dat het eigenlijk iets teveel was. Dus die donderdag heb ik veel op de bank gelegen en even rust gepakt en niet meegelopen, zodat ik de laatste avond wel weer mee kon lopen.

Ik neem me voor om komende twee weken beter op mijn stress-signalen te letten en vooral ook wat minder stressvolle dingen te doen (voor zover je daar invloed op hebt natuurlijk!)

Op het programma

Iets nieuws dat ik wil gaan bijhouden is de dingetjes die op het programma staan de komende twee weken die het afvallen helpen of juist moeilijker maken:

23 juni hebben we een verjaardag - ik ben van plan geen taart te nemen

24 juni ga ik op de fiets naar mijn werk (mits het weer het toelaat)

26 juni ga ik met een vriendin wandelen of fietsen

27 juni heb ik weer een groepsbijeenkomst van de GLI

28 juni ga ik met mijn vader en zus lunchen als vaderdag cadeautje

3 juli vier ik de verjaardagen van mijn neefjes en ga dan bij mijn zus lunchen 

Verder zijn er geen echte bijzonderheden de komende weken. 

Mijn receptenboekje aangevuld

Dit weekend aten we voor de derde keer uit het boek Heerlijke zomer van Project Gezond springrolls met pindadip. Maar 1 probleempje: we moeten dit kookboek binnenkort terugbrengen naar de bieb, en dan ben ik het recept kwijt! Dat kan natuurlijk niet zo zijn! Sander kwam met de oplossing: je hebt toch een receptenboekje waar je zelf recepten in kan noteren? Misschien is het handig om die er weer eens bij te pakken!

Toen ik het boekje even doorbladerde zag ik dat ik eigenlijk al aardig wat recepten heb verzameld in de loop van de tijd. Veel van de gerechten was ik eerlijk gezegd alweer vergeten dat ik ze had opgeschreven! En aantal andere recepten heb ik inmiddels zo vaak gemaakt dat ik er geen recept meer bij nodig heb, dat gaat tegenwoordig praktisch op de automatische piloot. 

Toch is het leuk om zo'n kookboekje dan weer eens door te bladeren en dan neem ik me ook direct weer voor om er wat vaker uit te gaan koken / bakken en niet weer te vergeten dat ik dit heb. Een van de recepten was voor hele grote chocoladekoeken, misschien had die beter in de vergetelheid kunnen blijven nu ik zo bezig ben met afvallen 😂

Hoe organizen jullie je recepten die je vaker wilt gebruiken? 

Vaderdag 2024

 Vandaag is het Vaderdag. Een dag om Sander in het zonnetje te zetten. Op school hadden de kinderen een mooie tekening gemaakt voor Vaderdag. Daarnaast had ik ook een booknook voor Sander gekocht (niet deze specifiek, maar dan hebben jullie een beetje een beeld wat het inhoudt!). Voorlopig is Sander dus lekker bezig met priegelen. Hij moet alleen al ruim 50 boekjes in elkaar knutselen. Ik doe het hem niet na moet ik eerlijk bekennen.

We gaan straks ook nog gezellig samen pannenkoeken lunchen voor Vaderdag. De rest van de dag houden we een beetje rustig, want ik heb nog steeds enigszins last van overprikkeling van de drukte van de afgelopen week. Vrijdag had ik ook nog meegelopen met de avondvierdaagse, dus kwamen er ook weer veel prikkels bij. Toch voel ik me elke dag weer een stukje beter, dus dat is heel fijn. 😊

De sociale hangover

 Ik had me voorgenomen om elke 2 dagen te gaan bloggen. Toch merk ik dat het me nu even niet is gelukt. Ik heb namelijk een sociale hangover; extreme vermoeidheid die ik ervaar als ik teveel sociale dingen heb gedaan. 

Ik doe mijn best om een sociale hangover te voorkomen. Zo zet ik bijvoorbeeld kruizen in mijn agenda om de dag na een drukke verjaardag even bij te komen. Vaak lukt het me dan wel om in die dag weer voldoende bij te komen om de rest van de week weer prima te functioneren. Maar deze week is dat dus niet gelukt. 

Hoe komt dat dan? Dinsdag had ik meegelopen met de avondvierdaagse. Dit is erg veel prikkels. zoals gillende kinderen, de hele tijd mensen om me heen etc. De volgende dag had ik afgesproken met een vriendin en 's middags had ik mijn ouders op de koffie gevraagd. 's Avonds liep ik ook weer mee met de avondvierdaagse. 

Die avond merkte ik eigenlijk pas hoeveel ik over mijn grenzen heen was gegaan: ik werd opeens enorm kribbig tegen Sander. Dit komt puur doordat ik teveel achter elkaar heb gedaan zonder mezelf de ruimte te geven om de prikkels ook weer even te verwerken. Er ontstaat dan eigenlijk een soort opstopping in mijn hoofd, die alleen maar weggaat door veel rust te nemen. 

Sindsdien verkeer ik dus in deze 'staat': extreem vermoeid, alles is teveel en ik moet nu echt flink uitrusten om weer bij te komen. Het voelt dan op zulke momenten vaak alsof ik er niet meer doorheen kom, tot ik er doorheen bén. Dan kan ik me vaak ook al niet meer voorstellen dat ik me zo slecht voelde. Hierdoor heb ik ook lange tijd gedacht dat het door mijn hormonale schommelingen kwam - ik kon er geen andere verklaring voor verzinnen destijds. 

Deze kant van het leven met ASS laat ik eigenlijk liever niet zien, maar het is er wel regelmatig. Met mijn coach probeer ik uit te zoeken hoeveel genoeg is en hoeveel teveel of juist te weinig is. Het is een dunne scheidslijn die ik regelmatig overga, maar ik heb er wel vertrouwen in dat ik hier steeds beter mee om ga leren gaan. 

Kapper fail

 Afgelopen maandag zou de schoolfotograaf op school komen en daarom maakte ik een afspraak bij de kapper op vrijdag. Sander zou dan met Tobias gaan. 

Normaal gesproken stuur ik altijd een fotootje mee, zodat Sander kan laten zien aan de kapster hoe ik graag wil dat Tobias' haar wordt geknipt, maar de laatste keer had de kapster gezegd dat ze wel in het sysmteem zou zetten hoe zijn haar geknipt moest worden. Ik dacht het daarmee wel goed zou komen. Maar toen Tobias thuiskwam hadden ze er heel iets anders van gemaakt dan wat ik in gedachten had!

Dit is wat ik wilde:

En dit is wat de kapster ervan gemaakt had:

Uiteindelijk zat het na het wassen wel een stuk beter, maar ik moest wel even slikken. Opeens zo'n boevenkoppie vond ik. Inmiddels ben ik er wel weer aan gewend en snap ik niet waarom ik het zo erg vond toen hij thuiskwam. 

O, en voordat jullie denken dat Tobias geen inspraak heeft in zijn haar: dat heeft ie zeker wel. Als hij het anders wil dan mag dat altijd. Maar het interesseert hem gewoon nog niet zoveel. 

Ons bezoek aan Pantropica

 Gister zijn we met het gezin van mijn schoonzus naar Pantropica geweest. Het was erg leuk en gezellig. 

Pantropica, dat vroeger de Orchideeënhoeve heette, is een soort mini-dierentuintje met verschillende tropische kassen waar dieren in leven zoals verschillende soorten tropische vogels, maar ook stokstaartjes, vissen, reptielen en ringstaarmaki's. Ook zijn op verschillende plekken in het park leuke speelgelegenheden voor kinderen, waaronder een erg leuke waterspeeltuin. 

In het park heb je ook de mogelijkheid om muntjes te kopen waarmee je voer kunt kopen voor verschillende dieren, zoals de vissen, eenden en lori's. 

Tobias had nog een leuk momentje met een nieuwsgierige toekan die wel heel dichtbij kwam opeens. Dit was ook wel heel erg leuk namelijk: veel van de dieren zitten niet in kooien, maar vliegen los door de kassen heen. Hierdoor kun je ze soms van heel dichtbij bekijken.

Van tevoren wisten we niet zo goed wat we ons erbij voor moesten stellen, maar het is een erg leuk park waar we ons een hele middag hebben kunnen vermaken. Ik zou het zeker aanraden, ook met (kleine) kinderen. Er is voor hen genoeg te doen en te ontdekken. 

Avondvierdaagse weekmenu

 Morgenavond beginnen we met de avondvierdaagse waarbij we 4 dagen elke dag 5 kilometer gaan wandelen. Dit betekent dat we elke dag om half 7 bij de start worden verwacht. Om dat voor elkaar te krijgen is het handig om niet te lastige maaltijden te maken, zodat we relaxed kunnen vertrekken omdat we zeker weten op tijd kunnen eten. Ik maakte een weekmenu met de volgende gerechten: 

- pasta bolognese

- andijviestamppot 

- patatje kapsalon

- rode kool prakkie

- wraps 

Zo komen we elke dag met een goed gevulde buik zonder teveel moeite aan bij de start van de avondvierdaagse (hoop ik) 😁

Houden jullie met zulke dingen ook rekening dat je wat makkelijker eet, en wat zijn dan jullie go to recepten? 

Update van Sanders been

 Het is inmiddels alweer een week geleden dat we de eerste keer voor Sander naar het ziekenhuis gingen om een ontsteking op zijn been open te laten snijden. Dat lukte toen niet, waardoor we maandag opnieuw naar de Spoedeisende Hulp moesten.

Hoe gaat het inmiddels?

Het lijkt nu een stuk beter te gaan met Sanders been. De roodheid is flink afgenomen en het doet ook een stuk minder pijn. Het lijkt nu dus eindelijk goed te genezen. Ook zijn er geen levende bacteriën gevonden in de kweek die op maandag was afgenomen, dus dat is ook een goed teken; de antibiotica heeft zijn werk dan in elk geval goed gedaan! 

En wat nu?

Vanmiddag moet Sander nog langs bij de wondverpleegkundige en de chirurg, die gaan dan ook even naar zijn been kijken. Ik verwacht hier eigenlijk geen gekkigheden meer van, maar mocht dat wel het geval zijn dan krijgen jullie uiteraard nog wel een update. 

Afvallen update 12:

Resultaat

De eerste week was ik 0,6 kilo afgevallen. De tweede week slechts 100 gram. In totaal ben ik 10,2 kilo kwijt sinds begin januari. 

Naast het gewicht wil ik ook graag even deze voor- en tussenfoto delen:

Eten

Ik probeer me netjes aan het aantal kcal te houden dat de diëtiste heeft aangegeven dat goed voor mij is. Als ik dat doe gaat het goed met afvallen, zoals in de eerste week. De tweede week ging het qua eten een stuk slechter. Door de gezondheidssituatie van Sander hebben we een aantal keer gekozen voor gemaksvoeding en dat zie je dan ook gelijk terug op de weegschaal helaas. 

Wel eet ik nog steeds regelmatig recepten van Project Gezond. We aten bijvoorbeeld springrolls met een pindadip uit het boek Heerlijke Zomer. Dit werd per direct een van mijn favoriete recepten. Ik werd er zo onwijs blij van! Helaas zijn ze niet zo fotogeniek, dus een foto heb ik niet gemaakt.

Pasta met asperges en erwtjes 

Ananasi, oftewel: nasi met ananas. Erg lekker

Naast eten is natuurlijk drinken ook heel belangrijk. Ik kocht een grote waterfles om op tafel te zetten, zodat ik dagelijks word herinnerd om meer water te drinken. Op de zijkant staan tijdstippen, zodat je ook gemotiveerd wordt om elke 2 uur iets te drinken. Tot nu toe werkt het wel goed.  

Bewegen

Het gaat gelukkig steeds beter met mijn hielspoor waardoor ik weer wat vaker ga wandelen. Ik richt me nog steeds op 6.000 stappen, maar er zaten ook dagen tussen waarin ik het dubbele daarvan haalde. Maar er waren ook een aantal dagen dat ik slechts de helft haalde. Dit was dus heel afwisselend gegaan. Ik heb wel gemerkt dat het juist op dagen dat er wat meer stress is wel heel belangrijk is om wel te gaan wandelen, dat werkt echt stressverlagend. 

Ontspanning

Helaas had ik iets teveel hooi op mijn vork genomen en teveel afspraken in de planning staan, waardoor ik best veel spanning had. Ik heb hierdoor een aantal dagen gehad dat er weinig uit mijn handen kwam en het wandelen ging hierdoor ook niet goed. Ook heb ik door stress een keer teveel chocolade gegeten. Dit is een oud patroon waar ik weer even in terugviel, maar nu is het zaak om hier geen gewoonte van te maken. Helaas gebeurde het later in de week nog een keer, alleen toen met eten afhalen, omdat we die middag naar het ziekenhuis moesten voor Sander. Zo zie je maar dat stress echt wel invloed heeft op het wel / geen gezonde keuzes maken. Ik wil hier graag beter in worden. 

Ik heb dit ook besproken met mijn autisme-coach. Zij heeft me een aantal tips gegeven om weer wat beter in mijn vel te komen. Ik moet even de batterij terug opladen naar 100% in plaats van elke keer tot 30% en hem daarna weer leegtrekken. Maar dat is best lastig als er iets met de gezondheid van je man niet goed gaat, ik krijg daar veel stress van. 

Ik ga weer met frisse moed verder! 

Olijfolie in een sprayflesje

 De laatste tijd zie ik op Facebook steeds reclame voorbij komen voor olie in een sprayflesje. Dit is een product dat wordt verkocht bij verschillende bedrijven die producten voor het afvallen verkopen. De bedoeling van zo'n flesje is dat je minder olie gaat gebruiken en daardoor dus ook minder calorieën binnenkrijgt. Olie is namelijk nogal veel calorieēn! Een klein scheutje olie kan al snel 100 kcal opleveren. Dus het kan best lonen om minder olie te gebruiken.

Het enige probleem dat ik heb met dit flesje is dat het enorm duur is! Olie is momenteel natuurlijk sowieso al heel duur, maar voor zo'n sprayflacon betaal je al snel 30 euro per liter, terwijl je voor 9 euro een liter olijfolie in de supermarkt hebt. (En zelfs dat vind ik al erg duur, maargoed, het is even niet anders!) Natuurlijk gebruik je er doordat je beter kan doseren ook minder van, maar dan alsnog vind ik het erg aan de prijs. 

Omdat ik toch wel wil proberen of het iets is om de olijfolie te sprayen in plaats van te gieten, hebben we nu een sprayflesje gekocht, waar we dan gewoon de olijfolie uit een grote fles in over kunnen gieten. Zo hebben we wel het voordeel van het beter kunnen doseren, maar zonder de het nadeel van de hoge prijs. Ik was wel een beetje sceptisch of het zou werken, omdat olijfolie natuurlijk dikker is dan water. Maar het werkt eigenlijk prima. Ik kan er goed mee doseren. Het enige nadeel is dat het niet echt verneveld zoals water dat zou doen, maar als een 'blobje' eruit komt. Maar ik gebruik nu zeker minder olijfolie dan wanneer ik het uit de fles giet, dus dat is al een voordeel: voor de lijn én voor mijn portemonee. 

Ziekenhuis

 Ik schrijf deze blogpost op de spoedeisende hulp.

De afgelopen weken zijn we aan het tobben met een geïnfecteerde wond van Sander. Hij heeft al twee verschillende antibiotica gehad en nog steeds blijft er een ontsteking zitten. Dus nu zijn we voor de tweede keer door de huisarts doorgestuurd naar het ziekenhuis. De eerste keer werden we weggestuurd, maar de huisarts heeft ons toch opnieuw hierheen gestuurd. Hij vindt dat Sander een infuus met antibiotica moet omdat de pillen niet voldoende werken. 

11:21 Sander is gezien door een arts. De artsen zijn nu aan het overleggen hoe het nu verder moet

12:55 Het is opengemaakt en we mogen straks gelukkig weer naar huis terug! 

Nou dat was gelukkig een kortere blogpost dan ik had verwacht, het ging uiteindelijk toch best nog wel snel, ew zijn 3 uur op de spoedeisende hulp geweest. Hopelijk gaat het nu eindelijk echt genezen (de arts denkt in elk geval van wel)